The last one

Met spijt in het hart is het al het laatste blogbericht van mijn fantastische reis!

Zondag heb ik een rustig dagje in het stralende weer doorgebracht, nog even een wandeling door de stad gemaakt (kwestie dat je nooit genoeg foto's kan maken) en in de avond ben ik dan gaan eten met de groep van de jungle tour.
Alweer een geweldig gezellige avond. Hoe vaak er die avond niet gezegd is geweest hoe een toffe groep we wel niet waren. Gewoon juist omdat iedereen zo verschillend was, waren we een perfecte groep.
Na lekker eten en wat parbo's later konden we deze heerlijke avond geslaagd afsluiten.
De baas van de Zus en Zo heeft ons nog naar huis gebracht (gewoon omdat we een taxirit nodig hadden en niet omdat we te veel gedronken hadden ofzo, begrijp me hierin zeker niet verkeerd).

Gisteren nog even de stad in gegaan en al wat mijn kamer opgeruimd (want na 5 weken kan het er best wel al is een stort uitzien en tenslotte moet je eens beginnen aan het einde :(  ).
Als laatste avond(maal) ben ik samen met Lisemarie, Saskia, Anke en Annemiek (een groep topgrieten, die ik doorheen mijn reis in Suriname heb leren kennen) gaan eten bij Jiji's restaurant. Zeker een aanrader met lekker eten!
Met deze leuke avond heb ik de leuke tijd in Suriname kunnen afsluiten!

Tot slot nog even een paar opsommingen van dingen die ik hier wel/niet ga missen :

De dingen die ik hier NIET ga missen:

-muggen 

-mannen (als mannen hier een blonde/blanke vrouw zien, zijn ze verkocht. Dan beginnen ze te fluiten of maken ze een speciaal geluidje met hun mond om aan te tonen dat ze je wel zien zitten. Goed voor het ego, maar op den duur zo vervelend!)

De dingen die ik hier WEL ga missen:

-het heerlijke tropisch weer

-palmbomen

-lekkere bakabana's

-de prachtige jungle

-de vriendelijkheid van de mensen

-opvallende taxichauffeurs

-de dansstijl van de Surinamers

-de schattige kindjes met al de vlechtjes in hun haar
-mijn über-coole huisgenootjes (nee hoor, ben niet gedwongen om dit te schrijven zene)

en natuurlijk mijn vrienden die ik hier in Suriname heb gemaakt! (ook al zijn er sommige al naar huis)

Ik kijk terug op een reis met prachtige ervaringen, fijne ontmoetingen en wondermooie plekjes.

Het ga je goed SU!

Dikke zoen

Loco loco in Loka Loka

Op maandag 16/6 vertrok ik op 4-daagse jungle tour naar het binnenland.
Vond het best wel spannend. Wat zullen we doen, wie zal er mee gaan, ...?
Om 8u s'ochtends kwam ik gepakt en gezakt binnen in het kantoor van Blue frog travel.
Daar stelde ik me ik voor aan Iris en Jost. Een koppel uit Nederland, even jong als ik :)
Even later stond er nog een ander koppel in de deuropening. Een Canadese vrouw en een Peruviaanse man. Ze zijn op weg naar het WK in Brazilië, maar maken een tussenstop in Aruba en Suriname.
Het was best wel spannend om zo met twee koppels, een chauffeur en de gids Kumalu, te reizen naar het onbekende.
Gelukkig duurde de busrit al zo'n 3u, dus hadden we tijd genoeg om kennis met elkaar te maken.

Daarna konden we na een stevige lunch van lekkere broodjes overstappen in de korjaal.

Om 16u zijn we dan eindelijk aangekomen op de campsite in het gebied van Loka Loka.
Geïnstalleerd in men prachtige hut, kon de avond beginnen.

Een lekkere spaghetti stond op het menu en de eerste avond was goed
ingezet.
Nog wat gezellig onder de eettent gezeten en dan was het tijd voor de eerste avond te overleven in de jungle.

De volgende ochtend werd ik wakker, gelukkig zonder enge beesten in men hut, maar wel met een stralende zon en een prachtig uitzicht.

Vandaag was de dag dat we echt de jungle in gingen.
Een stevig ontbijt was dus aangeraden en daarbij hebben we gelijk onze lunch gemaakt. Lang leve sandwichbroodjes in veel te kleine zakjes.
Klaar en gereed stapten we in de boot om naar ons startpunt van de junglewandeling te gaan.
Daar aangekomen kon de junglewandeling beginnen.

Ik waande men ogen open, wat ik zat begot echt in de jungle!! Het was echt zo mooi!
Door de planten heen, langs de bomen, over de bomen, over de rivier, door de rivier, het was een heerlijke tocht. En als eindpunt kwamen we aan de prachtige Minavallen. Een mooi en verfrissend einde van de wandeling.

 Ah nee ja juist, we moesten toen nog helemaal terug naar het beginpunt waar onze boot ons kwam ophalen, damn. Vol onder de modder en tropisch onderbezweet stapten we vermoeid terug in de boot en stond ons een heerlijk frisse douche en propere kleren te wachten :)
Natuurlijk als een trotse belg was ik ook  nieuwsgierig naar de uitslag van de Rode Duivels. En wonder boven wonder, we hadden in het middan van de jungle ontvangst voor de gsm. Tnx voor Kumalu en zijn vele voetbalvrienden dat hij me op de hoogte wilde houden van de uitslag. En goed gedaan Rode Duivels!
Die avond had onze gids een glamoureuze idee om voetbal te gaan kijken op het volgende eiland. Wij hadden allemaal zoiets van waarom niet, off we go!
Wij met de korjaal de hoek om naar het volgende eiland. Daar aangekomen zaten er al flink wat mensen in het huis voor een schermpje zo groot als mijn computer te kijken naar de voetbal. Het was niet zo'n spannende match, heeeleeemaaal niet! Maar het was gewoon zalig en onvoorstelbaar om te beseffen dat je daar in het midden van de jungle, tussen de plaatselijke bevolking  naar de voetbal aan het kijken bent via een satteliet. In het dorpje hadden ze niet veel, maar een tv met satteliet voor het wk was belangrijk voor hen.
ONGELOOFLIJK!
Terug aangekomen op onze campsite was het tijd om de Belgische avond in te zetten (omdat ze namelijk gewonnen hadden). Een gezellige avond met wat Parbo :).

De volgende ochtend was het al snel warm en dus genieten van het heerlijke uitzicht.
Na een heerlijk ontbijt stapten we weer de korjaal in en zijn we het dorp Loka Loka gaan bezoeken.

Een plaatselijk Marrondorp met een jammer genoeg heel primitieve levenswijze. Eerst bezochten we de openbare school van het dorp en nadien verkenden we de huizen van het dorp en maakten we kennis met de kapitein van het dorp. Hij is de leider van het dorp en de bevolking en beslist wat er mag en niet mag.
Tijdens de wandeling door het dorp waren we plots onze aandacht verloren aan twee aapjes :)
Het waren twee tamme aapjes aan een kort en slechts een schraal hutje voor zich. Best wel zielig eigenlijk.
De aapjes werden gebruikt voor de bezoekers van het dorp als attractie.

 

Het dorp leeft ook van de bezoeken van toeristen. Ze krijgen een deel van het geld.
Daarna kregen we weer heerlijke rijst met kip (hoe kan het ook anders ^^)
Het was 13u en bijgevolg stond heel het dorp op stelten en iedereen verzamelde in de grote hut. Om 13u speelde Holland hun volgende match. En hoe kan het ook anders, heel veel Surinamers supporteren voor Holland. Daar zaten we weer tussen de plaatselijke bevolking naar de voetbal te kijken...in de jungle!
Toen ze hadden gewonnen kon de sfeer niet meer stuk en trok ook onze groep in de volle hitte terug naar de campsite...om wat verderop bij de stroomversnelling verkoeling te gaan zoeken. Heerlijk was het! Het was net als een jacuzzi!

Ahja ook nog even passeren met de korjaal in een geïmproviseerde supermarkt voor heel het gebied van Loka Loka. Ne mens moet hier tenslotte genoeg drinken om de warmte te trotseren :).
Met genoeg drank en een lekkere BBQ op de campsite, werd het al snel een gezellige en jammer genoeg laatste avond :(

De volgende en laatste dag zouden we tegen 11u vertrekken met de korjaal naar de bus en vervolgens met de bus terug naar Paramaribo. Maar Suriname zou Suriname niet zijn als hier verander ik gebracht werd. Wij zaten natuurlijk gepakt en gezakt op het terras van de campsite, maar nog lang geen teken dat we in de boot mochten en zouden vertrekken. Twee uur later, genoeg tijd om nog wat kleur te pakken, was het dan eindelijk zo ver en kon onze lange terugrit naar huis beginnen.
Na nog wat tussenstops ben ik dan uiteindelijk om 21u thuis afgezet door de bus.
Terug van een heerlijk, ontzettend leuke 4 dagen in de jungle!

Vrijdag heb ik een rustige dag gehouden, in de voormiddag nog even naar het kantoor van Blue frog geweest, want de gids was een document in mijn rugzak vergeten (ik moest het bijhouden in de boot zodat het niet nat zou worden). We hadden er alletwee niet meer aan gedacht. Vermoeidheid ofzo.
Daarna nog wat geskyped met mensen en in de namiddag ben ik de winkels ingetrokken voor wat cadeautjes voor het thuisfront :)

Vandaag nog even door de stad gegaan, kwestie om deze laatste dagen optimaal te benutten en alles in mijn geheugen op te slagen :).
Deze avond dan voor de laatste keer bami gaan halen aan de Waterkant. Goe eten, maar moet het nu de volgende maand niet meer zien (dus mama u bent gewaarschuwd, geen chinees of ander soort van dat eten voor mij, dank u).
Straks gaan we nog naar Féte de la Musique in Fort Zeelandia. Een (hopelijk) feestelijke avond waar heel wat Franse, Frans-Guyaanse, Braziliaanse en Surinaamse artiesten optreden.
Het is ook de laatste avond dat ik mijn twee huisgenootjes doorbreng :( want Soraya heeft de volgende dagen twee avondshiften op haar stage.
Laten we er dus maar stevig van genieten.

Zo resten er mij dus nog maar 2 volledige dagen hier in Suriname :'(
Hoe snel is het gegaan man!
Maar wees gerust er komt nog een laatste blog met mijn afsluitende woorden :)

Warme groetjes
xxx

Kaat

Gewoonweg Genieten...

Donderdag begon mijn dag (uiteraard weer) met een ochtendviering op de Stichting. Er werd uit de bijbel voorgelezen en we zongen (weer) tot God.
Sommigen dachten dat het al mijn laatste dag was, maar helaas pindakaas, dit hadden ze verkeerd.
Ik werkte verder aan de spelen voor Aflatoun tot plots iemand van de Stichting het idee kreeg om de tv daar op te zetten voor het WK, jaja de gekte was toen al toegeslagen. De gekte sloeg precies donderdagochtend om 9u30 toe. Natuurlijk was er toen nog niet veel van het WK te zien op de tv, het was eerder een kookprogramma. Oh jawel, hier hebben ze er ook op tv :)
In de middag trok ik weer naar huis om nog wat boodschappen te doen (o.a. verrassing voor mijn laatste dag op mijn vrijwilligerswerk) en in de zon te zitten.
Later die dag begon het dan echt. Heel de dag zag je al ontelbare auto's rondrijden met vlaggen en spiegelhoezen (ook dat hebben ze hier) van Brazilië. Voor hen kon de dag al niet meer stuk. Iedereen toeterde (toen al) doorheen de straten van Paramaribo.
Die avond werden we uitgenodigd bij de huisbaas van ons (het huis naast ons) om daar de openingsmatch te komen kijken. Die uitnodiging hebben we uiteraard niet afgeslagen :)

De volgende ochtend was het dan WEL mijn laatste dag bij Stichting Projekten.
Juist na de viering werd er een dankwoord aan mij opgedragen. Ze vonden me heel hulpvaardig en ik was altijd bereid om iets te doen. Ook was ik voor Aflatoun heel creatief en origineel. Leuk om deze complimentjes te krijgen! :)
Na deze lovende worden heb ik iedereen getrakteerd op koekjes. Zo van die lekkere zandkoekjes in de befaamde ronde blauwe doos (mama, je weet wel, de koekjes van de kindjes^^).
Bij mijn afscheidsronde aan iedereen heb ik nog een leuke foto met een lieve tekst mee naar huis gekregen, als aandenken. Thanks Stichting Projekten !

Om 16u ben ik met men 2 huisgenootjes afgezakt naar 't Vat. Een bar waar bijna alle wedstrijden van het WK op grote schermen worden uitgezonden en waar ongeveer iedere Nederlander al wel is geweest is.
Dus je kan het al raden; we kwam daar aan en de oranje-gekte was al toegeslagen! 1 Oranje vlek op café in Paramaribo. Vanwege de 5-1 (sorry Spanje), heb ik 5x een heleboel op hol geslagen keesies mogen aanschouwen :) Dolle pret! Asjemenouw!

Zaterdag zijn Lisemarie en ik naar Nieuw-Amsterdam geweest.
Met de taxi reden we tot aan de aanlegplaats van de overzetboot en met de overzetboot vaarden we tot Nieuw-Amsterdam.
Aangekomen in de hitte begonnen we met een wandeling doorheen het dorp. We wandelden ook door de grassen langs het water om vervolgens naar het openluchtmuseum te gaan.
Een heel indrukwekkend openluchtmuseum over de 1e wereldoorlog, met een expo in het fort van Nieuw-Amsterdam en originele kanonnen die het district beschermde in die tijd.
Na een tour doorheen het museum hebben we nog wat gewandeld door de prachtige omgeving van Nieuw-Amsterdam.

In de avond hebben we nog lekker gegeten in 't Vat. Al geluk was de oranje-gekte niet meer daar, maar nu zaten we met een bende furieuze en euforische Italianen voor de schermen van het WK.

Vandaag zijn we nog eens naar de gigantisch grote supermarkt de Tulip geweest om wat boodschappen te doen.
En in de namiddag hebben we lekker onze benen omhoog gelegd aan het zwembad van het Wyndham hotel.
Hier in Suriname zijn er heel wat hotels die hun zwembad openstellen voor stagiaires en vrijwilligers (waarvoor dank Suriname).
Het was er heerlijk genieten en het water was verfrissend!

Zo, mijn batterijen zijn (hopelijk) opgeladen, want morgen vertrek ik voor 4 dagen naar de jungle.
Ik trek naar de Marrowijnen om de Minavallen te bezichtigen en zal ook het dorpje Loca Loca bezoeken.
Ik zal de 3 nachten doorbrengen in hutjes op een eiland. Best spannend!
Dus de komende 4 dagen ben ik helaas niet bereikbaar, maar wees gerust, op dinsdag zal ik aan onze Rode Duivels denken :)

Kusjes en knuffels
x

That time a turtle was bigger than me...

Afgelopen weekend ben ik naar Matapica geweest. En ik moet zeggen, het was GEWELDIG!!
Wat ik daar gezien heb, was ongelooflijk!

Het begon allemaal op zaterdag wanneer we in de namiddag met de auto naar Leonsberg zijn gereden. Drie auto’s reden van aan de Zus en Zo tot ginder. In onze auto mocht ik vooraan zitten, maar naar Belgische gewoonte deed ik de deur open van de chauffeur. LOL
Aangekomen op Leonsberg aan de kade was het tijd om over te stappen in een echte korjaal. Een typische boot om avontuurlijke tochten mee te maken.

Even varen met een groep van 11 man, kwamen we niet veel later tot stilstand. Plots zij de bootsman dat er hier dolfijnen te zien zijn. We stonden meteen allemaal op van verbazing en natuurlijk ook met ons fototoestel in de aanslag om een perfecte foto te maken.

 

Na veel waterfoto’s later, dan toch een goede foto kunnen maken. Mijn reactiesnelheid is toch niet zo goed als gehoopt. Het was echt mooi om te zien hoe deze dolfijnen rond onze boot heen aan het zwemmen waren. Wat blijkt, dat niet veel Surinamers weten dat er in de Suriname rivier dolfijnen zwemmen, wij nu dus wel!
Daarna was het tijd om verder te varen tot in de Atlantische oceaan en dus naar Matapica. En kuststrook niet veel verderop. Daar aangekomen hebben we de omgeving wat verkend, stond er lekker pittig avondeten op ons te wachten en hebben we een kampvuurtje gemaakt. Gezellig rond het kampvuur met een wijntje en marshmellow was het wachten geblazen tot de schildpadden het laat genoeg vonden om aan land te gaan, om de eieren te leggen. 

Tegen middernacht mochten we dan eindelijk de kustlijn bewandelen met de gids om schildpadden te gaan spotten. Na even te wandelen kwamen we een eerste schildpad tegen. EN WAT VOOR EEN! Maar jammer genoeg was het wel een dode. Prijs jullie gelukkig ik bespaar jullie een beeld ervan, want heb er geen foto van genomen... GRAPKE!!

Even verder lopen, kwamen we een goed spoor tegen. Een spoor precies van een tractor die ons wat verder op het strand, richting de bossen leiden. Daar was het even wachten tot de schildpad zich wat in het zand genesteld had en we vervolgens konden gaan kijken. Na een kleine 20 minuutjes was het moment dan aangebroken! Tijd om de schildpad te benaderen. Ik geloofde mijn eigen ogen niet. Het was een beest van wel 1,5 meter doorsnee! De schildpad was bezig met een kuil te graven van zo’n 80 cm diep. Dit deed hij helemaal zelf. Daarna ging de schildpad in een soort van trance en was het tijd om de eieren te leggen. Wel zeker een stuk of 30 eieren kwamen eruit. 

 Het was wonderlijk om te zien! Tijdens deze trance hebben we er dan ook grondig van gebruik gemaakt om de lederschildpad te aaien en erbij te poseren :)

Daarna kwam de laetherback weer uit zijn trance en maakte het gat met de eieren grondig toe om vervolgens weer het water in te gaan. Een wonderlijk proces was dit! National Geographic was er niks tegen! Na een geweldige uitstap keerde we moe terug naar huis (want het was al midden in de nacht, gelukkig werden we allemaal thuis afgezet met het busje).

Zondag was het plan om te gaan zwemmen, maar dacht de regen anders over. Het zwemmen is dus niet doorgegaan. We hebben dan deels buiten en binnen wat uitgerust. Het is tenslotte zondag voor iedereen. Die avond zijn we nog met z’n drieen naar de waterkant gegaan om lekkere bami te eten en een Djogo te nuttigen.

Maandag had ik nog een dagje vrij. Lang leven Pinksteren in een christelijk land. Wel had ik een slechte nacht gehad van de muggen en andere beten op mijn benen, maar dat nemen we er dan maar bij. Die dag ben ik met Saskia de stad in getrokken en iets gaan drinken. In de avond zijn we vervolgens naar het Pannenkoekenhuisje gegaan om een (uiteraard) zeer lekkere pannenkoek te nuttigen. Voor de geïnteresseerde onder jullie: ik had een pannenkoek met appeltjes en honing gekozen :)

Dinsdag was het weer werkendag. De dag begon zoals gewoonlijk om 8u op de stichting. Dit keer met een extra lange viering omwille van Pinksteren. Oh Lord!
Daarna had ik overleg met Christine over de spelen van Aflatoun. Het waren allemaal goede spelen wat we al hadden en nu kreeg ik nog de uitdaging om wat meer zelfstandige spelen voor kinderen en jongeren te ontwerpen, waarbij ze niet noodzakelijk een begeleider nodig hebben. (waar is die inspiratie?!)

Vandaag werkte ik verder op de stichting aan de educatieve spelen en deze namiddag heb ik tussentijds gesprek met Margot van Blue frog Travel. De contactpersoon hier voor mij in Suriname.

Een dikke regenseiZOEN vanuit Paramaribo

X

No Spang

Intussen is week 3 al begonnen. Wat gaat de tijd hier snel!
Na het Kinderboekenfestival was het tijd om even uit te rusten.
Op zaterdag ben ik naar de Tulip geweest. Een grootwarenhuis aan de iets grotere kant :)
Laten we het vergelijken met een Colruyt of Delhaize voor de iets rijkere Surinamers en waar je dus ook veel buitenlanders zoals ons ziet.
Na hier toch wel zeker een uur zijn binnen geweest, was het tijd om terug naar de stad te gaan. Kwestie dat we al onze boodschappen nog konden dragen :)
In de namiddag ben ik nog even de stad in gegaan om wat winkeltjes binnen te gaan, maar al snel werd deze leuke bezig opgehouden door een aantal hevige regenbuien.
Jawel, het regenseizoen is hier begonnen :(
Nog steeds is het hier 30 °C, maar af en toe durft een fixe regenbui er even door te komen. Dan kan het wel eens gebeuren dat er een straat of twee onder water staat.
In de avond heb ik gewoon lekker thuis gezeten met een filmpje.

Zondagochtend zat ik om 8.45u op de fiets om naar de kerk te gaan.
U leest het goed, ik ben naar een kerkdienst geweest!

Om 9u zat ik samen met Saskia in de kerk van Gods Bazuin.
Al snel begon iedereen te dansen en te zingen.
Iedereen was er heel mooi opgekleed, precies of ze gingen naar een trouwfeest.
De boodschap tijdens de kerkdienst van die dag : Heb respect en eer u ouders, maar ouders moeten evengoed hun kinderen liefhebben.
Een zeer mooie en herkenbare boodschap dus :)
Tijdens de verschillende bidmomenten mochten mensen vrijblijvend naar voren komen om God tot hen te laten komen. Hierbij kwam de priester met hen mee bidden. Sommige vielen zelf op de grond van spanning en volle overgave tot de Heer. Er zou bij hen een demoon in het lichaam zitten die, er door te bidden, weer vrij uit hun lichaam verdween.
Raar spektakel was het wel!
Dan was er een moment waarop alle nieuwe mensen in de kerk werden toegezongen. Ja, ook ik mocht rechtstaan en alle mensen zongen voor ons en kwamen ons een hand geven. Ze heetten ons welkom in de kerk.
Tijdens de kerkdienst werd er niet zoveel voorgelezen als bij ons in de kerk, maar eerder gebeden met verschillende liederen tot God, dit onder begeleiding van een live band en verschillende zangeressen.
Veel mooier als bij ons het kerkkoor vind ik :)
Je merkt ook wel dat de mensen hier ook veel meer diep-geloviger zijn dan bij ons. Voor hen is God echt hun held! (Misschien ook gewoon omdat hij, de geestelijke vader, diegene is die hen het meeste steun bied in moeilijke sociaal-economische tijden)
Na de kerkdienst ben ik met Saskia nog iets gaan eten bij Rituals, een leuke zaak om bagels, gebakjes en koekjes te eten. (en natuurlijk ook zeer goedkoop).
In de avond ben ik dan nog even met Soraya naar de waterkant gegaan om iets lekkers te eten en te drinken.
Daar werden we al snel aangesproken door een man die ons zo mooi vond (hoewel soraya deze keer eens niet was opgemaakt), dat hij ons wou tekenen. Dit hebben we toch maar mooi afgeslagen. Tenslotte hadden we honger en hadden we niet direct nood aan een zelfportret (geef mij dan maar een selfie).

Op maandag was ik een dagje thuis van de Stichting en ben ik o.a. naar de post geweest.
Daar heb ik een aantal kaartjes verstuurd, rararara...voor wie zouden ze zijn?
Daarna ben ik nog even de stad in gegaan, maar als snel begon er weer een regenbui voor spelbreker te zorgen en ben ik maar naar huis gegaan. Wanneer de zon er weer door kwam, heb ik natuurlijk nog even van de zon genoten.
In de avond werd ik plots aangesproken door Margot (de contactpersoon van mij hier in Suriname, die in verbinding staat met Wep in Brussel) op Facebook. Ze vertelde me dat er zo meteen een nieuwe huisgenoot zou aankomen aan de poort. Ok, plots nieuws dus, hoewel er van de huisbaas nog geen beweging te bespeuren was.
We zijn de nieuwe huisgenoot, Lisemarie dan maar beneden aan de poort gaan opwachten. Wie of wat er zou aankomen wisten we ook niet.
Niet veel later kwam er een Nederlands meisje aan en daar stond onze nieuwe huisgenoot dan. Toen waren we hier in huis met 3 :)
Die avond hebben we nog even gechilled op het balkon van de huisbaas (na een goed Surinaams uurtje was hij dan toch terecht voor de nieuwe huisgenoot te laten kennismaken met het huis).

Dinsdag werd de dag weer begonnen met een ochtendviering op de stichting.
Even later had ik een gesprek met Christine (die ook op de stichting werkt) over het Aflatounprogramma.
Ze legde me uit wat Aflatoun precies inhield.
Hier komt ie: Aflatoun is een wereldwijd programma dat kinderen uit het basisonderwijs wil inspireren om zich sociaal en economisch te versterken om veranderingen te bekomen en te werken naar een eerlijke wereld. Aflatoun heeft daarom een methode ontwikkeld waarin kinderen bewust worden van hun eigen rol om financiële en sociale verandering te kunnen verwezenlijken, dit zowel in hun eigen omgeving als over heel de wereld.
Aflatoun werkt met 5 peilers om het programma te omvatten:
-Zelfonderzoek en ontwikkeling
-Rechten en plichten
-Sparen en uitgeven
-Plannen en budgetteren
-Sociaal en financieel ondernemerschap
Met deze basis ben ik met Jolien (Jawel! ook een Vlaams meisje dat sociaal cultureel werk studeert uit Brugge) een inventaris gaan opmaken, over de peilers heen, Stichting Projecten al educatieve spelen heeft.
Daarnaast bedenk ik dan als opdracht nieuwe educatieve spelen omtrent deze 5 peilers.
Eind deze week/begin volgende week wordt dan bepaald welke spelen we verder gaan ontwerpen en uitwerken.

Verder die dag heb ik ook nog ongeveer 5000 kinderkranten, die door de Stichting zijn gemaakt, geteld in stapels van 50 om naar alle scholen/klassen in heel Suriname te verspreiden.

Na nog wat boodschappen en twee blije gezichten te zien omwille van een T-shirt van het kinderboekenfestival (is het niet Saskia en Annemiek?), ben ik de schaduw gaan opzoeken in huis.

Woensdag was het de laatste dag op de Stichting van stagiaires Max en Mike.
Twee heel fijne jongens waarmee ik al van in het begin van mijn aankomst in Suriname heb mogen kennismaken. Thanks voor de lekkere cake boys!
Later die avond ben ik vervolgens naar hun afscheidsdrink geweest in een heel gezellige bar aan het water.
Laten we zeggen dat het bier hier ook wel te smaken valt (maar geen enkel bier is beter dan het Belgische bier :) ).

Donderdag een gewoon dagje op de Stichting gehad (hoewel het de laatste dag was van Stagiaire Jolien, een Belgisch! meisje) en nog wat verder gewerkt aan de educatieve spelen. Benieuwd wat we volgende week verder gaan uitwerken.

Vandaag is het hier een warme dag van 32°C en is ne keer geen regen, jiehaa! Dus ik en Lisemarie met al onze spullen naar buiten getrokken om vervolgens hier beneden aan het huis heerlijk van de zon te genieten.
Zalig!

In de namiddag toch maar naar boven gevlucht om de schaduw terug op te zoeken. Soms is het ook een beetje teveel van het goeie :)
Ook dan nog maar even mijn was gedaan, met deze temperaturen is dat hier toch op 'ne hik en e gaa' droog.

Morgen ga ik in de namiddag naar Matapica.
(http://www.matapica.com)
Ik kijk er enorm naar uit om al die schildpadden en tropische vogels te zien!!!
Zondag (als het goed weer is) ga ik met mijn 2 huisgenootjes zwemmen en natuurlijk nog wat bruinen ;-)


Een ferme brasa (=knuffel) en no spang (=chill, alles op z'n tijd)

x


p.s.: En waar blijft die immuniteit tegen de muggen?!

Tijd voor het Kinderboekenfestival te Para

Een nieuwe week was aangebroken.
Nog moe en met verbrande schouders, was ik opgestaan om weer naar Stichting Projekten te gaan.
Daar stonden de laatste voorbereidingen te wachten voor het Kinderboekenfestival later deze week.
Maandag nog wat geknutseld, in dozen gestoken, ....
En dinsdag begon het echte werk. Om 11u zou de camion er zijn om al het materiaal te beginnen inladen. Maar een Surinamer zou een Surinamer niet zijn, als hij precies op tijd was. Uiteindelijk konden we tegen half 1 beginnen met inladen.
Al snel kreeg ik een gevoel dat ik op scoutskamp vertrok :) Alleen was de camion nu  niet gevuld met sjorbalken (al geluk, want dat is iet lastig om in ne camion in te lade zenee), maar gevuld met boeken, spelmateriaal, water en nog veel meer.
Een gevulde camion  en enkele uren later, zat het werk er op. (want niemand wist duidelijk wat er nu juist mee moest en wat niet, handig toch)
Tijd om naar huis te gaan en nog wat energie te sparen voor de komende drie dagen.
Drie dagen ga ik voorlezen aan peuters en kleuters over Moi Boi's verjaardag.
(Een jongen van 7 die zijn verjaardag viert met al zijn vriendjes)

Het kinderboekenfestival begon.
Ik wist niet goed wat mij te wachten stond, maar als snel werd het me helemaal duidelijk :)
Rijen kinderen van het kleuter- en basisonderwijs stonden aan te schuiven aan de ingang.

Doorheen de verschillende tenten werden ze geleid naar de juiste stand van hun keuze.
Tot de eerste groep kinderen bij mij aankwam.
Ik verwelkomde hen in mijn mooi versierde stand en begon met het verhaal. Aandacht luisterde ze allemaal naar het verhaaltje.

Ze waren allemaal zo schattig!
En wanneer het verhaaltje gedaan was stelde ik hen nog een paar vraagjes en zong ik samen met hen wat verjaardagsliedjes.
Het was geweldig!!!
Al snel zat ik in het ritme en ontving ik per dag 8 groepen van ongeveer telkens 20 kinderen.
Behoorlijk vermoeiend wel.
Maar op den duur wist ik wel al heel het verhaaltje uit men hoofd :)
Elke middag stond er een lekkere maaltijd te wachten en daarna was het even siesta-tijd.
Tot 16u stond er niet echt iets op het programma.
Tijdens de middag leerde ik twee leuke meisjes kennen, die hier ook op het festival met een stand stonden.
Saskia en Annemieke, twee Nederlandse meisjes die logopedie studeren, die hier in Paramaribo stage lopen op een school voor dovende en slechthorende kinderen. Wauw!

Uiteindelijk heb ik met hun de middaguren doorgebracht van de verschillende dagen.
Daarna stond er elke avond een leuke show op het hoofdpodium voor iedereen klaar.
Daar werd er gezongen en gedanst door kinderen. Kinderen van verschillende scholen hadden allemaal dansjes en toneeltjes voorbereid. En ook werden er voorleeswedstrijden georganiseerd.
Fijn vertier voor in de avond dus!

Dit was mijn programma voor de afgelopen drie dagen. Ondertussen ben ik ook elke dag met het fijne busje van en naar Para gebracht vanuit Paramaribo.(Telkens zo een uur rijden)
Maar die busrit was het elke keer weer meer dan waard!
Het was zo fijn om met die kinderen bezig te zijn. Je ziet de kinderen ook echt genieten van al deze dingen.
Er stonden als randanimatie ook springkastelen (springkussens zoals zij het hier noemen) en witte muren waarop ze konden schilderen.
Vele kinderen hadden zagen dit allemaal voor de eerste keer. Zo een evenement was er helemaal niet in hun district.
De kinderen waren dus helemaal door het dolle heen en hebben er drie dagen van genoten, net als ik!

Het waren 3 prachtige dagen, maar ook best wel vermoeiend.
Nu is het weekend aangebroken. Gisteren (vrijdag) was ik moe en heb ik me dan maar in de zetel geploft.
Vandaag trek ik waarschijnlijk de stad in om wat eten te kopen en leuke winkeltjes te verkennen. Hopelijk blijft de regen wat uit, want het is hier al heel de week wat wisselvallig.
Tropische regen valt met vlagen uit te lucht, maar wees gerust, het blijft hier wel 30 graden hoor ^^

Kusjes
xxx

Suriname is adembenemend mooi!

Dit weekend ben ik naar Brownsberg geweest.
We reden Paramaribo uit en kwam al snel langst andere kleine dorpjes en flink wat fauna en flora.
Ook zag je de natuur steeds veranderen wat het landschap betreft.
Eerst had je de gewone dorpjes aan de rand van Paramaribo, daarna had je de dorpjes in de savanne (zij leven in het witte zand) en daarna begint het heuvellandschap.
We reden het heuvellandschap binnen en de jungle kwam al snel te voorschijn
Met een gewoon busje reden we in de jungle, maar wees gerust, dat busje kon alles. Vooral ook een hele goede chauffeur.

Aangekomen op Brownsberg stond, na een rit van 2u en half stond er ons een prachtig uitzicht te wachten.
Van op de berg heb je uitzicht op het stuwmeer.

Met dit prachtige uitzicht hadden we allemaal flink wat energie gekregen om met onze toch te beginnen richting de watervallen.
Brownsberg is op zich niet zo een hoge berg, maar wandel jij maar eens in een tropisch klimaat van 30°C.
Best wel een zware wandeling dus. Na wat zweten en zwoegen, want de trapjes tijdens de beklimming zijn niet gemaakt voor mensen met korte benen, hadden we de waterval langs de ene kant bereikt.
Het was prachtig! Net zoals op een natuurfoto op internet, MAAR DAN NU IN HET ECHT!

Tijd voor wat afkoeling dus (hoewel we deze tijdens een tropische regenbui al hadden gekregen onderweg), met z'n allen gingen we onder de waterval. Heerlijke verfrissing!
Na deze verfrissing en wat fruit en koekjes zijn we verder gegaan naar de andere waterval aan de andere kant. Een nog net iets steilere afdaling dan bij de andere, maar ook weer echt de moeite waard om naar beneden te gaan!
Deze was eerder een iets rustigere waterval, maar het was er ook gezellig vertoeven.
Toen we terug naar boven aan het wandelen waren, kwamen we een andere groep wandelaars tegen. Plots werd er een vrouw van de andere groep onwel. Dus zat er niets anders op dan deze vrouw met de draagberrie naar boven mee te sleuren.
Ook zat er in onze groep een meisje die dokter in opleiding was, best wel handig dus.
Na deze vrouw helemaal mee naar boven te hebben gedragen, kwamen we ook terug aan ons beginpunt. Juist ja, dat mooie uitzicht op het stuwmeer weer :)
Daar stond er onze een heerlijke maaltijd te wachten, met dank aan kokkin Audrey die mee was met de tour om voor de innerlijke mens te zorgen.

Na de maaltijd was het weer tijd om in de bus te kruipen (allemaal zeer fris ruikend weliswaar, Not!)
Na een uurtje verder rijden, kwamen we aan op Ston eiland.
Een prachtige verblijfplaats om de avond, nacht en volgende dag door te brengen.

Zondagochtend, wakker worden met een heerlijk ontbijt en ondertussen wordt er ook al gretig gelachen met de nachtelijke strandwandelingen die de vorige avond waren gedaan. Ze zijn geëindigd in het water (omdat niemand wist dat de bodem van het water na 1 meter ineens een flink steil stuk naar beneden ging).
Na het ontbijt was het tijd om het water op te gaan.
In een boot zijn we vertrokken met varen op het prachtige stuwmeer!
 
Een eind verder gevaren hebben we ons niet aan wal maar aan een boom gelegd, om op piranha's te vissen.
Jaja u leest het goed, we hebben op piranha's liggen vissen.
Maar helaas twee keer geen succes :(
Al geluk dat we die momenten ook hebben gebruikt om een beetje aan onze kleur te werken.
Maar al snel was de zon heel brandend en verscheen er bij sommige toch wel al een rood kleurtje.
Geen goede vangst, dus tijd om terug te keren.
Dan zijn we maar gaan vissen aan de stijger langs ons huisje.
En na 5 min. hadden we al beet! Jiehaa! de eerste piranha van de dag. Aan de stijger hadden we dus duidelijk meer succes.

Toch moest ik dan even de schaduw opzoeken, want het rode kleurtje begon ook bij mij te verschijnen (en jawel! ik had me goed ingesmeerd!)
Even later was het tijd om terug aan tafel te gaan en terug te vertrekken richting Paramaribo :(
Jammer genoeg was onze adembenemend mooie trip afgelopen.
Niet veel later werden in de bus enkele surinaamse songs afgespeeld, tot ineens iemand anders zijn Ipod instak en het al snel oversloeg tot Guus Meeuws en andere Nederlands klassiekers. Het werd dus nog dolle pret in de bus! (Hoe kan het ook anders, ik zat in de bus met allemaal Nederlanders).

Moe kwam ik terug thuis en was het tijd om de was te doen en men bed in te kruipen. Want er stond een nieuwe week op de Stichting op me te wachten. Deze week treffen we de laatste voorbereidingen voor het kinderboekenfestival. (een verslag hierover is te lezen in de volgende blog)

Groetjes onder de Surinaamse zon

xxx