That time a turtle was bigger than me...

Afgelopen weekend ben ik naar Matapica geweest. En ik moet zeggen, het was GEWELDIG!!
Wat ik daar gezien heb, was ongelooflijk!

Het begon allemaal op zaterdag wanneer we in de namiddag met de auto naar Leonsberg zijn gereden. Drie auto’s reden van aan de Zus en Zo tot ginder. In onze auto mocht ik vooraan zitten, maar naar Belgische gewoonte deed ik de deur open van de chauffeur. LOL
Aangekomen op Leonsberg aan de kade was het tijd om over te stappen in een echte korjaal. Een typische boot om avontuurlijke tochten mee te maken.

Even varen met een groep van 11 man, kwamen we niet veel later tot stilstand. Plots zij de bootsman dat er hier dolfijnen te zien zijn. We stonden meteen allemaal op van verbazing en natuurlijk ook met ons fototoestel in de aanslag om een perfecte foto te maken.

 

Na veel waterfoto’s later, dan toch een goede foto kunnen maken. Mijn reactiesnelheid is toch niet zo goed als gehoopt. Het was echt mooi om te zien hoe deze dolfijnen rond onze boot heen aan het zwemmen waren. Wat blijkt, dat niet veel Surinamers weten dat er in de Suriname rivier dolfijnen zwemmen, wij nu dus wel!
Daarna was het tijd om verder te varen tot in de Atlantische oceaan en dus naar Matapica. En kuststrook niet veel verderop. Daar aangekomen hebben we de omgeving wat verkend, stond er lekker pittig avondeten op ons te wachten en hebben we een kampvuurtje gemaakt. Gezellig rond het kampvuur met een wijntje en marshmellow was het wachten geblazen tot de schildpadden het laat genoeg vonden om aan land te gaan, om de eieren te leggen. 

Tegen middernacht mochten we dan eindelijk de kustlijn bewandelen met de gids om schildpadden te gaan spotten. Na even te wandelen kwamen we een eerste schildpad tegen. EN WAT VOOR EEN! Maar jammer genoeg was het wel een dode. Prijs jullie gelukkig ik bespaar jullie een beeld ervan, want heb er geen foto van genomen... GRAPKE!!

Even verder lopen, kwamen we een goed spoor tegen. Een spoor precies van een tractor die ons wat verder op het strand, richting de bossen leiden. Daar was het even wachten tot de schildpad zich wat in het zand genesteld had en we vervolgens konden gaan kijken. Na een kleine 20 minuutjes was het moment dan aangebroken! Tijd om de schildpad te benaderen. Ik geloofde mijn eigen ogen niet. Het was een beest van wel 1,5 meter doorsnee! De schildpad was bezig met een kuil te graven van zo’n 80 cm diep. Dit deed hij helemaal zelf. Daarna ging de schildpad in een soort van trance en was het tijd om de eieren te leggen. Wel zeker een stuk of 30 eieren kwamen eruit. 

 Het was wonderlijk om te zien! Tijdens deze trance hebben we er dan ook grondig van gebruik gemaakt om de lederschildpad te aaien en erbij te poseren :)

Daarna kwam de laetherback weer uit zijn trance en maakte het gat met de eieren grondig toe om vervolgens weer het water in te gaan. Een wonderlijk proces was dit! National Geographic was er niks tegen! Na een geweldige uitstap keerde we moe terug naar huis (want het was al midden in de nacht, gelukkig werden we allemaal thuis afgezet met het busje).

Zondag was het plan om te gaan zwemmen, maar dacht de regen anders over. Het zwemmen is dus niet doorgegaan. We hebben dan deels buiten en binnen wat uitgerust. Het is tenslotte zondag voor iedereen. Die avond zijn we nog met z’n drieen naar de waterkant gegaan om lekkere bami te eten en een Djogo te nuttigen.

Maandag had ik nog een dagje vrij. Lang leven Pinksteren in een christelijk land. Wel had ik een slechte nacht gehad van de muggen en andere beten op mijn benen, maar dat nemen we er dan maar bij. Die dag ben ik met Saskia de stad in getrokken en iets gaan drinken. In de avond zijn we vervolgens naar het Pannenkoekenhuisje gegaan om een (uiteraard) zeer lekkere pannenkoek te nuttigen. Voor de geïnteresseerde onder jullie: ik had een pannenkoek met appeltjes en honing gekozen :)

Dinsdag was het weer werkendag. De dag begon zoals gewoonlijk om 8u op de stichting. Dit keer met een extra lange viering omwille van Pinksteren. Oh Lord!
Daarna had ik overleg met Christine over de spelen van Aflatoun. Het waren allemaal goede spelen wat we al hadden en nu kreeg ik nog de uitdaging om wat meer zelfstandige spelen voor kinderen en jongeren te ontwerpen, waarbij ze niet noodzakelijk een begeleider nodig hebben. (waar is die inspiratie?!)

Vandaag werkte ik verder op de stichting aan de educatieve spelen en deze namiddag heb ik tussentijds gesprek met Margot van Blue frog Travel. De contactpersoon hier voor mij in Suriname.

Een dikke regenseiZOEN vanuit Paramaribo

X