Tijd voor vrijwilligerswerk

We zijn alweer twee dagen verder, dus tijd om een nieuw blogbericht te schrijven :)

Gisteren heb ik een redelijk drukke dag gehad (toch als je op het tempo van een Surinamer bekijkt)
In de ochtend ben ik naar vreemdelingendienst geweest.
Ik pakte de taxi naar ginder, omdat het toch wel een eindje buiten de stad ligt (en de taxi is hier muug goedkoop).
Ik stapte de taxi in en al snel had ik door dat ik naast een heel sympathieke man zat.
Een man die diep gelovig is en houdt van gospel. Hij zong dan ook luid mee met de liederen die de cd afspeelde. Heerlijk toch!
Tussen de gospel-liederen door vroeg hij van waar ik was en wat ik hier kwam doen in Suriname.
Ik vertelde dat ik van België was, ondanks dat hij dacht dat ik van Nederland kwam. (Praat ik dan al zo Hollands?) Maar uiteindelijk zei hij "ja, nu je het zegt, je praat een beetje anders dan een Nederlander" Nee? echt?
Ook vertelde ik dat ik hier in Suriname was om vrijwilligerswerk te doen en om het land te zien.
Hiervoor had hij zoveel bewondering! Hij kon het haast niet geloven! Dat er mensen op aarde zijn die zoiets willen doen?!
"Wat is dat mooi wat je doet meisje!" "Je pakt het met beide handen en vooral met je hart"
Hij keek op naar me. Mijn dag kon al niet meer stuk :)!

Aan de vreemdelingendienst aangekomen was het andere koek.

De vrouw aan het loket vertoonde geen, maar dan ook effectief geen emoties!
Ze stak haar hand uit, zonder naar mij te zien, om men paspoort te vragen.
Ze keek er naar en vervolgens vroeg ze op exact dezelfde wijze mijn vliegtuigticket. Ze schreef wat op en zo zat haar deel van het werk erop. Daarna werd mijn paspoort en vliegtuigticket doorgegeven aan een agent. Hij voerde wat gegevens in de computer in, ging daarna de krant verder lezen.
Tot slot riep het hoofd van de vreemdelingendienst mijn naam en stond er werkelijk een stempel op mijn paspoort, om mijn verblijf te bevestigen. Nu mag ik officieel blijven tot 24/6 :)

De taxirit terug naar huis was helemaal in reggae-mood. Heerlijk om de dag verder te zetten!
De man van de taxi deed ook nog een peace-teken en zei dat het terug in de mode was.
Merken ze ook dat het in België bijna verkiezingen zijn? Komt de NV-A gekte serieus al tot hier? NOOOO

Omstreeks 11u kwam ik aan op mijn plaats waarop ik gedurende de komende 3 weken vrijwilligerswerk zal doen. Al snel had ik door dat het daar een drukke bende was. Veel volk om ineens mee kennis te maken. Ze zeiden allemaal tijdens de rondleiding hun naam. Denk maar niet dat ik al hen namen daarna nog wist hoor :)
Daarna kon ik direct aan het werk bij het leesvoorbereidingsteam.
We bereiden het kinderboekenfestival in Para voor.
Hiervoor heb ik donderdag en vandaag (vrijdag) vooral geknutseld, samen met 3 andere stagiaires lager onderwijs (vanuit Nederland). Dit om de verschillende standjes, die zullen staan op het festival, aan te kleden en te versieren.

Om 14u was al het werk gedaan en dus was het tijd om naar huis te gaan.
Tijd om thuis wat te gaan afkoelen.

In de late namiddag ben ik nog een wandeling gaan maken richting Palmentuin en ben ik dan toch maar een fiets gaan huren.

Elke dag te voet naar mijn vrijwilligerswerk is toch een beetje ver, en zo zeker in de hitte, niet aan te raden.
Mijn eerste fietstocht naar huis heb ik gelukkig overleeft, want fietsen is hier geen evidentie!
Ze rijden hier namelijk links en verkeersregels worden niet altijd nageleefd, ondanks er wel verkeerslichten en zelfs eenrichtingsstraten (damn) zijn.

Vandaag weer een dag bij Stichting Projecten (waar ik vrijwilligerswerk doe), maar eigenlijk niet veel werk.
Op de middag konden we al naar huis.
In de namiddag, tussen de regenbuien door (ja hoor, ook hier kan het soms regenen) ben ik nog even naar de winkel geweest.
Deze avond met Soraya, mijn huisgenote, lekker gegeten en daarna mijn zak beginnen maken om morgen op weekend te vertrekken naar Brownsberg.
Ben benieuwd naar deze uitstap!

Maandag of dinsdag hoor je er zeker meer over!

Surinaamse groetjes!

xxx